พื้นที่หลังบ้านของสองพี่น้อง ป ปลา ปุ๊บปั๊บ และ ปั่นปัน
ที่บ้านจีกแดก อ.พนมดงรัก จ.สุรินทร์ เป็นทั้งห้องเรียน สนามเด็กเล่น ห้องครัว ลานกิจกรรม เป็นทุกอย่างที่อยากให้เป็น
วันนี้ พ่อยอด เจริญพงศ์ ชูเลิศ เสกให้พื้นที่หลังบ้านนี้เป็นห้องเรียนสวนไผ่ เพราะพื้นที่อเนกประสงค์นี้หลักๆ คือสวนไผ่นานาชนิดที่พ่อยอดปลูกไว้หลายปี วิชาแรกเช้านี้เรียนๆ เล่นๆ เรื่องราวของไผ่
“สวนไผ่บ้านเรามีไผ่หลายชนิดเลยนะลูก อย่างใบใหญ่ๆ อันนี้คือพันธุ์ตงลืมแล้ง เราเอาไปทำอะไรได้บ้าง” พ่อยอดชวนลูกๆ คุย
“เอาไปทำหุ่นเงาได้” ปุ๊บปั๊บ ด.ช.สิงหรา ชูเลิศ ลูกชายคนเล็กตอบจากความเคยชิน
พ่อยอดมักใช้วัสดุธรรมชาติรอบบ้านมา สร้างสรรค์เป็นงานศิลปะ โดยเฉพาะศิลปะหุ่นเงาจากใบไม้ จึงไม่แปลกใจหากเด็กๆ จะคุ้นชินกับการจินตนาการให้ใบไม้กลายเป็นหุ่นเงา
“ไผ่ สารพัดประโยชน์เลยนะลูก บางคนนำไปทำฟืน ทำถ่าน เป็นเชื้อเพลิง บางคนนำใบไปทำผ้ามัดย้อม ให้สีสวยมาก แล้วทำอะไรได้อีกน้า”
ไผ่ สารพัดประโยชน์จริงตามที่พ่อยอดกล่าว เมื่อเป็นหน่ออ่อนก็ใช้บริโภคเป็นอาหารรสเลิศ เมื่อหน่อโตขึ้นเป็นลำไผ่ก็ใช้สร้างงานใหญ่งานเล็กได้หลากหลาย เป็นได้ตั้งแต่ของใช้ไปจนถึงบ้านหลังโต
ทุกก้าวที่สองพี่น้อง ปุ๊บปั๊บและปั่นปันเดินไปในสวนไผ่ มีเรื่องราวน่ารู้น่าลองเต็มไปหมด เด็กๆ หยิบวัสดุตรงหน้าที่เดินผ่านขึ้นมา ตั้งคำถามไปที่พ่อยอด พ่อยอดก็ตอบกลับได้ทันที ทำแบบนี้เรื่อยไปในทุกย่างก้าว ห้องเรียนสวนไผ่ที่ไม่ใช่แค่การรู้จักต้นไผ่ ขยับมุมมองนิดก็ได้ความรู้เรื่องใหม่ได้ไม่ยากเย็น
ไม่นานหลังจากเดินเที่ยวเล่น เสียงแคนก็ดังก้อง สวนไผ่ไปจนถึงบ้านใกล้เคียง มีเสียงเครื่องเขย่าเบาๆ ที่ไม่พร้อมเพรียงดังขึ้นแทรกมาด้วย ความรู้ใหม่เกิดขึ้นอีกแล้ว
“เครื่องดนตรีที่ลูกๆ ถือเรียกว่าอะไรครับ” พ่อยอดยิงคำถามอีกครั้ง
“อังกะลุง!!” สองพี่น้องตะโกนตอบด้วยความมั่นใจ
“อังกะลุงทำจากลำไผ่ ตรงนี้ และตรงนี้” พ่อยอดชี้ไปที่กระบอกไผ่ขนาดสั้น-ยาวตรงกลางอังกะลุง เพื่อบอกให้เด็กๆ รู้จักประโยชน์อีกด้านของต้นไผ่
“เห็นไหมครับลูก ต้นไผ่มีประโยชน์เยอะมากเลย อย่างน้อยที่สุดตอนนี้ต้นไผ่ก็ให้ร่มเงากับเราด้วย”
เด็กๆ ยิ้ม ฟัง ก่อนจะเปิดคอนเสิร์ตอังกะลุงที่ไม่สามัคคีอีกครั้ง แม้เสียงอังกะลุงของเด็กๆ จะตีกันไม่เป็นเพลง แต่นี่คือเสียงที่เสริมสร้างความรู้ เด็กๆ ไม่ต้องจดข้อมูลที่ พ่อยอดให้ เด็กๆ ไม่ต้องท่องจำคำสอนจากพ่อ แต่พวกเขาได้เห็น ได้ลงมือ ได้เล่น จนเกิดเป็นความรู้ที่จะติดตัวไปและจะเพิ่มพูนขึ้นตามวัย จนวันหนึ่งพวกเขาจะกลายเป็นคลังความรู้เคลื่อนที่ที่พร้อมเติมเต็มและแบ่งปันความรู้ต่อไปได้
